توحید یعنی خداوند را در ذات وصفات وکارها وانجام عبادات
برایش یکتا دانستن است.
وتوحید بر سه قسم است:
( 1 ) توحید ربوبیت
توحید ربوبیت یعنی یعنی خداوند را در کارهای که مخصوص
او است از قبیل آفرینش، روزی دادن ، زندگی ومرگ ودیگر
کارها مخصوص به او، یکتا دانستن.
این نوع توحید را تمام انسانها حتی یهود، نصاری و مجوس نیز
قبول داشته و دارند بجز افرادی که در گذشته به دهریّه وامروزه به کمونیست شناخته می شوند این توحید را قبول ندارند.
مشرکین زمان رسول خدا نیز این توحید را قبول داشتند، خداوند
در این باره می فرماید:
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ الْحَمْدُ لِلَّهِ
بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ (25)(سوره لقمان).
واگر ازاین (مشرکین) بپرسی که چه کسی آسمانها وزمین را آفریده
قطعا خواهند گفت که خداوند، توبگو ستایش شایسته خداوند است ولی اکثر (مشرکین) این را نمی دانند.
قُلْ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنْ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ أَمَّنْ یَمْلِکُ السَّمْعَ وَالأَبْصَارَ
وَمَنْ یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنْ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنْ الْحَیِّ وَمَنْ یُدَبِّرُ
الأَمْرَ فَسَیَقُولُونَ اللَّهُ فَقُلْ أَفَلا تَتَّقُونَ (31) فَذَلِکُمْ اللَّهُ رَبُّکُمْ الْحَقُّ
فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلالُ فَأَنَّا تُصْرَفُونَ (32)(سوره یونس).
بگو چه کسی از آسمان وزمین به شما روزی می دهد؟ ویا چه
کسی مالک گوشها وچشمها است؟ وچه کسی زنده را از مرده و
مرده را از زنده بیرون می کند؟ وچه کسی أمورهستی را
می چرخاند واداره می کند؟ یقینا خواهند گفت که خداوند، پس
بگو آیا از او نمی ترسید؟ پس در حقیقت او معبود برحق وپروردگار برحق شما است ، وبعد از حق بجز گمراهی چیز دیگری نیست)پس با این گمراهی) کجا می روی؟
پس معلوم شد که قبول داشتن توحید ربوبیت به تنهائی باعث نجات
انسان نمی گردد وانسان یکتا پرست وموّحد نمی شود وباید با آن توحید الوهیت وتوحید أسماء وصفات را نیز قبول داشته باشد.
(2 ) توحید الوهیت
توحید الوهیت که به آن توحید عبادت نیز گفته می شود یعنی اینکه
فرد تمام انواع عبادات را فقط وفقط برای خداوند متعال بجا آورد و فقط او را به تنهائی عبادت نماید.
همانگونه که خداوند منان به ما دستور داده است ودر سوره فاتحه
ودر هر رکعت نماز می خوانیم ( إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ) یعنی فقط تورا عبادت می کنیم و فقط از توکمک می خواهیم.
عبادت در لغت به معنای فروتنی وتحت فرمان بودن است ودر
اصطلاح شریعت عبادت یعنی اینکه دستورات خداوند متعال راکه بوسیله پیامبران به ما رسیده ؛ اجرا نمودن وبه آنها عمل کردن.
ویا به عبارت دیگر عبادت به تمام گفتار و کردار ظاهری و باطنی
گویند که مورد پسندخداوند متعال است.
توحید الوهیت ویا همان توحید عبادت توحیدی است که تمام پیامبران برای تبیلغ ورساندن آن آمده اند خداوند منان در این باره می فرماید:
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنْ اُعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلالَةُ فَسِیرُوا فِی الأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ (36) (سوره نحل (
یقینا ما در هر امتی پیامبری را فرستادیم (تا به مردم بگویند) که
خداوند را عبادت کنید و طاغوتها (خدایان باطل) دوری جوئید، پس
بعضی از انسانها را خداوند هدایت نمود وبعض دیگر مستحق
گمراهی بودند لذا بروید و در زمین سیر و سفر کنید و بنگرید که
انجام کسانی که( توحید وپیامبران) را تکذیب نمودند چه شده است؟.
خداوند منان در قرآن تمام بشریت را مورد خطاب قرار داده و
فرموده: یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمْ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (21)( سوره بقره(
ای مردم عبادت نمائید پروردگارتان را؛ ذاتی که شما وکسانی که
پیش از شما بوده آفریده است تا اینکه پرهیزگار گردید.
توحید الوهیت ویا همان توحید عبادت، توحیدی بود که مشرکین
قبول نداشتند وبنا برهمین توحید کفار با پیامبران الهی سر مخالفت برداشته و با آنها جنگیدند.
در اینجا مناسب است که معنای کلمه توحید که بیانگر توحید الوهیت
ویا همان توحید عبادت را نیز بیان نماییم (لا اله الا الله) یعنی بجز الله دیگر معبود برحقی نیست. یعنی تنها ذاتی که شایستگی عبادت را دارد و باید به تنهائی عبادت شود فقط و فقط الله مهربان است وبس وهر نوع عبادت برای غیر این ذات شرک است وبس.
(3 ) توحید أسماء وصفات.
توحید أسماء وصفات یعنی اینکه ایمان ویقین داشته باشیم که هر
اسم ویا صفتی که در قرآن وسنت صحیح برای خداوند منان ؛ خود
خداوند ویا رسول خدا صلی الله علیه وسلم بیان نموده اند را بدون
هیچ توجیح وتأویل وتحریفی بگونه ای قبول کنیم که با صفات
مخلوق تشابهی نداشته باشد.
بعنوان مثال درقرآن آمده که خداوند (سمیعا بصیرا( است یعنی بسیار شنوا و بسیاردانا است .
حالا ما باید به شنوا وبینا بودن خداوند طوری معتقد باشیم که با
شنوای وبینای مخلوق تشبیه نکنیم وبدون هیچ توجیح وتأویلی بگویم همانگونه که شایسته خداوند است ، خداوند هم می شنود وهم می بیند.
بدینگونه ما باید به تمام اسمها و صفاتی که در قرآن وسنت برای
خداوند منان آمده ایمان آورده وتمام آنها را قبول نماییم وخداوند متعال را در آنها یکتا ولاشریک بدانیم.
سلام
زنده باشید
کار خیلی جالبی می کنید.یه جورایی شبیه همون کاری که من می خواستم بعد کنکورم بکنم.
امیدوارم موفق باشید