چه کسی چه کسی را سلام کند

رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: (حکم اسلام این است) که سواره بر فردی که پیاده راه می رود سلام می کند و فردی که راه می رود بر نشسته سلام می کند و افرادی که تعدادشان کم اند بر افرادی که تعدادشان زیاد است سلام می کنند.

اخلاق نیک

رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: همــــــــــانا من مبعوث و فرستاده شده ام تا اخلاق نیک و شایسته را تکمیل کنم.

راه حل اختلافات فی مابین

برادر گرامی چنین فرمودند:

جناب بسیاری از مشکلات اصلی هستند مثل تکفیر،مثل چگونه گی برخورد با حکام و... تا این مسائل برای مسلمانان روشن نشود و بر اجماع ویا جمهوری نزدیک به اجماع نرسند وحدت به وجود نخواهدآمد و تفرقه همچنان ادامه خواهد یافت...چگونه کسی که من از دیدگاه او کافر هستم مرا به عنوان برادر و دستم را به عنوان دست وحدت میپزید....؟

در جــــــــــــواب این برادر عزیز باید گفت:

برادرعزیز و گرامی ؛ اختلافات فی مابین ما مسلمانان از دو حالت خارج نیست یا در باره مسائلی است که در شریعت به دو گونه و یا به گونه های متعددی ثابت شده است همانند جریان نماز وتر که یک رکعتی ، سه رکعتی ،پنج رکعتی ، هفت رکعتی و نه رکعتی آن ثابت است وهمانند روش های متعددی که در باره نماز خوف از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم در احادیث و روایات به ثبوت رسیده است و....لذا در این نوع مسائل هر مسلمانی که بر هر روشی عمل کند درست است و کسی حق ندارد که بر او اعتراض کند و بهتر این است که به همه روشها در اوقات مختلف جامه عمل پوشانده شود و به همه انوع سنت ها عمل شود.

و اما نوع دیگری از مسائل است که در شریعت یک نوع آمده ولی بنا بر برداشت های متفاوت از نصوص شرعی و یا بنا بر صحیح دانستن و یا ضعیف دانست بعضی از احادیث ویا علل دیگری این نوع اختلاف ایجاد شده است همانند اینکه آیا خون وضو را می شکند و یا خیر؟ و یا اعمال جزء اصل ایمان است؟ و یا خیر و آیا ایمان اضافه و کم می شود و یا خیر؟ و....... در این نوع مسائل باید با دل باز ،اخلاص کامل و کمال مهر و محبت و به نیّت به حق رسیدن با یکدیگر به بحث و گفتگو بپردازیم اگر به نتیجه و نقطه اتحاد رسیدیم که الحمد لله اختلاف برداشته وبه وحدت می رسیم واگر باز هم بنا بر برداشت های متفاوت و علل دیگر به نتیجه ای نرسیدیم؛ حالا بازهم به تحقیق و بحث و بررسی ادامه داده و به دون تکفیر و تفسیق یکدیگر همدیگر را معذور بدانیم و خیر خواه یک دیگر باشیم و یکدیگر را به دشمنان اسلام نفروشیم و دنیا و آخرت ما را تباه و برباد نکنیم.

ترجمه نسائی با تحقیق آلبانی حدیث (52 تا 70)

بَاب التَّوْقِیتِ فِی الْمَاءِ

بحث اندازه گیری آب

52 - (صحیح)عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ قَالَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ عَنْ الْمَاءِ وَمَا یَنُوبُهُ مِنْ الدَّوَابِّ وَالسِّبَاعِ فَقَالَ إِذَا کَانَ الْمَاءُ قُلَّتَیْنِ لَمْ یَحْمِلْ الْخَبَثَ

عبد الله بن عمر رضی الله عنهما فرمودند: از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم در باره (پاکی و ناپاکی) آبی که چارپایان و درندها از آن می نوشند پرسید؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: هر گاه آب به اندازه دو مشک بزرگ بودنجاست را با خود حمل نمی کند (یعنی با خوردن این حیوانات از آن نجس نمی گردد). 

تَرْکُ التَّوْقِیتِ فِی الْمَاءِ

ترک اندازه گیری آب

53 - (صحیح)عَنْ أَنَسٍ أَنَّ أَعْرَابِیًّا بَالَ فِی الْمَسْجِدِ فَقَامَ عَلَیْهِ بَعْضُ الْقَوْمِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ دَعُوهُ لَا تُزْرِمُوهُ فَلَمَّا فَرَغَ دَعَا بِدَلْوٍ فَصَبَّهُ عَلَیْهِ

انس رضی الله عنه می گوید: همانا یک بادیه نشینی در مسجد(نبوی) ادرار نمود بعضی از افراد (حاضر در آنجا برای جلوگیری و سرزنش) آن بادیه نشین بلند شدند، رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (خطاب به آنها) گفت: رهایش کنید وادرار نمودنش را قطع نکنید، وچون آن فرد از ادرار نمودن فارغ شد ( رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) درخواست کرد تا دلو آبی بیاورند (و چون آن دلو آب آورده شد) بر جائی که آن بادیه نشین ادرار نموده بود ریختند. 

54 - (صحیح)عَنْ أَنَسٍ قَالَ بَالَ أَعْرَابِیُّ فِی الْمَسْجِدِ فَأَمَرَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بِدَلْوٍ مِنْ مَاءٍ فَصُبَّ عَلَیْهِ

انس رضی الله عنه می گوید: همانا یک بادیه نشینی در مسجد(نبوی) ادرار نمود رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم دستور داد تا یک دلو آبی بیاورند و سپس (آن دلوآب بر جائی که آن بادیه نشین ادرار نموده بود) ریخته شد. 

55 - (صحیح)عَنْ أَنَس قال جَاءَ أَعْرَابِیٌّ إِلَى الْمَسْجِدِ فَبَالَ فَصَاحَ بِهِ النَّاسُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ اتْرُکُوهُ فَتَرَکُوهُ حَتَّى بَالَ ثُمَّ أَمَرَ بِدَلْوٍ فَصُبَّ عَلَیْهِ

انس رضی الله عنه می گوید: بادیه نشینی به مسجد(نبوی)آمد ودرآن ادرار نمود مردم (حاضر در آنجا) براو فریاد کشیدند، رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (خطاب به آنها) گفت: رهایش کنید و آنها رهایش نمودند تا اینکه ادرار نمود، سپس دستور داد تا یک دلو آبی بیاورند (وآن دلوآب بر جائی که آن بادیه نشین ادرار نموده بود) ریخته شد.  

56 - (صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ قَالَ قَامَ أَعْرَابِیٌّ فَبَالَ فِی الْمَسْجِدِ فَتَنَاوَلَهُ النَّاسُ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ دَعُوهُ وَأَهْرِیقُوا عَلَى بَوْلِهِ دَلْوًا مِنْ مَاءٍ فَإِنَّمَا بُعِثْتُمْ مُیَسِّرِینَ وَلَمْ تُبْعَثُوا مُعَسِّرِینَ

ابوهریره رضی الله عنه می فرماید: بادیه نشینی اسیتاد ودر مسجد(نبوی) ادرار نمود مردم (حاضر در آنجا) براو فریاد کشیدند، رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (خطاب به آنها) گفت: رهایش کنید (و بعد از ادرار نمودنش) بر آن (جا) دلو آبی بریزید، همانا شما آسن گیر فرستاده شده اید و سختگیر فرستاده نشده اید. 

بَاب الْمَاءِ الدَّائِمِ

بحث آب ایستاده و راکد

57 - (صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَا یَبُولَنَّ أَحَدُکُمْ فِی الْمَاءِ الدَّائِمِ ثُمَّ یَتَوَضَّأُ مِنْهُ

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر گز هیچ یکی از شما در آب ایستاده وراکد ادرار نمی کند که سپس می خواهد از آن وضو بگیرد. 

58 - (صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لَا یَبُولَنَّ أَحَدُکُمْ فِی الْمَاءِ الدَّائِمِ ثُمَّ یَغْتَسِلُ مِنْهُ

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر گز هیچ یکی از شما در آب ایستاده وراکد ادرار نمی کند که سپس می خواهد از آن غسل کند. 

بَاب مَاءِ الْبَحْرِ

بحث آب دریا

59 -(صحیح) عَنْ أَبی هُرَیْرَةَ قال سَأَلَ رَجُلٌ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّا نَرْکَبُ الْبَحْرَ وَنَحْمِلُ مَعَنَا الْقَلِیلَ مِنْ الْمَاءِ فَإِنْ تَوَضَّأْنَا بِهِ عَطِشْنَا أَفَنَتَوَضَّأُ مِنْ مَاءِ الْبَحْرِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ هُوَ الطَّهُورُ مَاؤُهُ الْحِلُّ مَیْتَتُهُ

ابوهریره رضی الله عنه می گوید: مردی از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم پرسیدند و گفتند ای رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) همانا ما دردریا سفر می کنیم و به همراه ما آب اندکی راحمل می کنیم پس اگر ما با این آبی که همراه بردیم وضو بگیریم (این آب تمام شده) و ما تشنه می مانیم آیا ما می توانیم با آب دریا وضو بگیریم؟ رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: این دریا آبش پاک و حیوان خود مرده اش حلال است.  

بَاب الْوُضُوءِ بِالثَّلْجِ

بحث وضو با برف

60 - (صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ قَالَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا اسْتَفْتَحَ الصَّلَاةَ سَکَتَ هُنَیْهَةً فَقُلْتُ بِأَبِی أَنْتَ وَأُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا تَقُولُ فِی سُکُوتِکَ بَیْنَ التَّکْبِیرِ وَالْقِرَاءَةِ قَالَ أَقُولُ اللَّهُمَّ بَاعِدْ بَیْنِی وَبَیْنَ خَطَایَایَ کَمَا بَاعَدْتَ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ اللَّهُمَّ نَقِّنِی مِنْ خَطَایَایَ کَمَا یُنَقَّى الثَّوْبُ الْأَبْیَضُ مِنْ الدَّنَسِ اللَّهُمَّ اغْسِلْنِی مِنْ خَطَایَایَ بِالثَّلْجِ وَالْمَاءِ وَالْبَرَدِ

ابوهریره رضی الله عنه می فرماید هرگاه که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم نماز شروع می کردند اندکی (بعد از تکبیر تحریمه پیش از خواند فاتحه) سکوت می کردند من به ایشان گفتم پدر و مادرم فدایتان باد شما در سکوتتان در میان تکبیرتحریمه تا قرائت چه می گوئید؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: می گویم: بارالهی در میان من وگناهانم دوری انداز به همان اندازه که در میان مشرق و مغرب دوری انداخته ای، بار الهی مرا از گناهان صاف کن همانگونه که لباس سفید ازچرک پاک می شود، بارالهی مرا از گناهانم با برف،آب و تگرگ بشوی. 

الْوُضُوءُ بِمَاءِ الثَّلْجِ

وضو با آب برف

61 - (صحیح)عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ اللَّهُمَّ اغْسِلْ خَطَایَایَ بِمَاءِ الثَّلْجِ وَالْبَرَدِ وَنَقِّ قَلْبِی مِنْ الْخَطَایَا کَمَا نَقَّیْتَ الثَّوْبَ الْأَبْیَضَ مِنْ الدَّنَسِ

عایشه رضی الله عنها می فرماید : رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم بودند که این دعا را می خواندند: بارالهی گناهانم را با آب برف و تگرگ بشوی.وبارالهی دلم را از گناهان پاک وصاف کن همانگونه که لباس سفید راازچرک پاک کردی. 

بَاب الْوُضُوءِ بِمَاءِ الْبَرَدِ

بحث وضوبا آب تگرگ وژاله

62 - (صحیح)عَنْ عَوْفَ بْنَ مَالِکٍ قال سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یُصَلِّی عَلَى مَیِّتٍ فَسَمِعْتُ مِنْ دُعَائِهِ وَهُوَ یَقُولُ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَهُ وَارْحَمْهُ وَعَافِهِ وَاعْفُ عَنْهُ وَأَکْرِمْ نُزُلَهُ وَأَوْسِعْ مُدْخَلَهُ وَاغْسِلْهُ بِالْمَاءِ وَالثَّلْجِ وَالْبَرَدِ وَنَقِّهِ مِنْ الْخَطَایَا کَمَا یُنَقَّى الثَّوْبُ الْأَبْیَضُ مِنْ الدَّنَسِ

عوف بن مالک رضی الله عنه می فرماید من از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم شنیده ام بر مرده ای نماز می خواند از دعائی که بر آن می خواند شنیدم که می گفت: بار الهی این (مرده) رابیامرزو بر او رحم نما و معافش نما و از او درگذر کن و ازاو پذیرائی خوبی نما و محل ورودش را گشاده دار و او را با آب،برف و تگرگ بشوی و او را از گناهان صاف و پاک نما همانگونه که لباس سفید از چرک پاک می شود. 

سُؤْرُ الْکَلْبِ

پس خور سگ

63 - (صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِذَا شَرِبَ الْکَلْبُ فِی إِنَاءِ أَحَدِکُمْ فَلْیَغْسِلْهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر گاه سگ ازظرف یکی از شما نوشید پس باید که آن (ظرف) را هفت بار بشوید. 

64 - (صحیح)عَنْ أَبی هُرَیْرَةَ قال قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا وَلَغَ الْکَلْبُ فِی إِنَاءِ أَحَدِکُمْ فَلْیَغْسِلْهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر گاه سگ درظرف یکی از شما زبان زد پس باید که آن (ظرف) را هفت بار بشوید. 

الْأَمْرُ بِإِرَاقَةِ مَا فِی الْإِنَاءِ إِذَا وَلَغَ فِیهِ الْکَلْبُ

دستور به ریختن آنچه در ظرف است زمانیکه سگ در آن زبان زده باشد

65 - (صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا وَلَغَ الْکَلْبُ فِی إِنَاءِ أَحَدِکُمْ فَلْیُرِقْهُ ثُمَّ لِیَغْسِلْهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر گاه سگ درظرف یکی از شما زبان زد پس باید که آنچه در آن ظرف است بیرون بریزد و سپس باید که آن (ظرف) را هفت بار بشوید. 

بَاب تَعْفِیرِ الْإِنَاءِ الَّذِی وَلَغَ فِیهِ الْکَلْبُ بِالتُّرَابِ

بحث به خاک مالیدن ظرفی که سگ در آن زبان زده باشد

66 - (صحیح)عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغَفَّلِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَمَرَ بِقَتْلِ الْکِلَابِ وَرَخَّصَ فِی کَلْبِ الصَّیْدِ وَالْغَنَمِ وَقَالَ إِذَا وَلَغَ الْکَلْبُ فِی الْإِنَاءِ فَاغْسِلُوهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ وَعَفِّرُوهُ الثَّامِنَةَ بِالتُّرَابِ

از عبد الله بن مغفل رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم دستور کشتن سگها را صادر نمودند ولی اجازه نگه داری سگ شکار و سگ گله را نیزصادر نمودند وفرمودند: هر گاه سگ درظرفی زبان زد پس آن (ظرف) را هفت بار بشویدو هشتمین بار آن (ظرف) را باخاک مالید بشوئید. 

سُؤْرُ الْهِرَّةِ

پس خور گربه

67 - (صحیح)عَنْ کَبْشَةَ بِنْتِ کَعْبِ بْنِ مَالِکٍ أَنَّ أَبَا قَتَادَةَ دَخَلَ عَلَیْهَا ثُمَّ ذَکَرَتْ کَلِمَةً مَعْنَاهَا فَسَکَبْتُ لَهُ وَضُوءًا فَجَاءَتْ هِرَّةٌ فَشَرِبَتْ مِنْهُ فَأَصْغَى لَهَا الْإِنَاءَ حَتَّى شَرِبَتْ قَالَتْ کَبْشَةُ فَرَآنِی أَنْظُرُ إِلَیْهِ فَقَالَ أَتَعْجَبِینَ یَا ابْنَةَ أَخِی فَقُلْتُ نَعَمْ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِنَّهَا لَیْسَتْ بِنَجَسٍ إِنَّمَا هِیَ مِنْ الطَّوَّافِینَ عَلَیْکُمْ وَالطَّوَّافَاتِ

از کبشه دختر کعب بن مالک رضی الله عنها روایت است که ایشان فرمودند: ابوقتاده رضی الله عنه بنزد ایشان آمدند (روای می گوید سپس جمله ای را ذکر نمود که معنایش است) من برایش (در ظرفی)آب وضو ریختم گربه آمد وشروع به نوشیدن نمود و او ظرف را برایش کج نمود کبشه می گوید: چون دید من به سوی او نگاه می کنم گفت: ای دختر برادرم آیا از این کارم تعجب می کنی من گفتم : بله او گفت: همانا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرموده است: همانا (پس خور) گربه نجس نیست زیرا گربه از حیوانات نر و ماده ای است که به نزد شما انسانها رفت و آمد دارند. 

بَاب سُؤْرِ الْحِمَارِ

بحث پس خور الاغ

68 - (صحیح)عَنْ أَنَسٍ قَالَ أَتَانَا مُنَادِی رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ یَنْهَاکُمْ عَنْ لُحُومِ الْحُمُرِ فَإِنَّهَا رِجْسٌ

انس رضی الله عنه می فرمایند: اعلان کننده رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم به نزد ما آمدند و گفتند: همانا الله و رسولش شما را از (خوردن) گوشت خرها ممانعت می کنند زیرا آنها نجس و پلید اند. 

بَاب سُؤْرِ الْحَائِضِ

بحث پس خور زنی که عادت ماهانه دارد

69 - (صحیح)عَنْ عَائِشَةَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا قَالَتْ کُنْتُ أَتَعَرَّقُ الْعَرْقَ فَیَضَعُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَاهُ حَیْثُ وَضَعْتُ وَأَنَا حَائِضٌ وَکُنْتُ أَشْرَبُ مِنْ الْإِنَاءِ فَیَضَعُ فَاهُ حَیْثُ وَضَعْتُ وَأَنَا حَائِضٌ

عایشه رضی الله عنها می فرماید: من بودم که گوشت استخوانی را با دندان می کندم و می خوردم (که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم آن استخوان را از من گرفت) و دهانشان به همان جائی می گذاشت که من گذاشته بود (وسپس گوشت را بادندانها مبارک می کند و می خورد) این کار در حالی صورت می گرفت که من در عادت ماهانه بسر می بردم . و من بودم که از ظرف می نوشیدم (آن ظرف را از من گرفته) و دهانشان همانجائی می گذاشت که من گذاشتم (و سپس از آم ظرف می نوشید) و این کار را در حالی انجام می داد که من درحال سپری نمودن عادت ماهانه بود. 

بَاب وُضُوءِ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ جَمِیعًا

بحث وضو گرفتن مردان و زنانی (که محرم اند) با یکدیگر

70 - (صحیح)عَنْ ابْنِ عُمَرَ قَالَ کَانَ الرِّجَالُ وَالنِّسَاءُ یَتَوَضَّئُونَ فِی زَمَانِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ جَمِیعًا

ابن عمررضی الله عنه می فرماید: بودند که مردان با زنان (محرم) در زمان رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم همه باهم (دریکجا و از یک ظرف آب برداشته) وضو می گرفتند.

ترجمه نسائی با تحقیق آلبانی حدیث (31 تا 51)

التَّنَزُّهُ عَنْ الْبَوْلِ

پرهیزنمودن از ادرار

31 - (صحیح)عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ مَرَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ عَلَى قَبْرَیْنِ فَقَالَ إِنَّهُمَا یُعَذَّبَانِ وَمَا یُعَذَّبَانِ فِی کَبِیرٍ أَمَّا هَذَا فَکَانَ لَا یَسْتَنْزِهُ مِنْ بَوْلِهِ وَأَمَّا هَذَا فَإِنَّهُ کَانَ یَمْشِی بِالنَّمِیمَةِ ثُمَّ دَعَا بِعَسِیبٍ رَطْبٍ فَشَقَّهُ بِاثْنَیْنِ فَغَرَسَ عَلَى هَذَا وَاحِدًا وَعَلَى هَذَا وَاحِدًا ثُمَّ قَالَ لَعَلَّهُ یُخَفَّفُ عَنْهُمَا مَا لَمْ یَیْبَسَا
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که ایشان فرمودند: رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم ازکنار دو قبرگذر نمودند و سپس فرمودند: همانا (افراد داخل) این دو قبرعذاب می بینند ولی در چیزی که پرهیز از آن مشکل باشد عذاب نمی بینند، اما (فرد داخل )این قبرازادرارش پرهیز نمی کرده و اما (صاحب) این قبرسخن چینی می کرده است ، سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم در خواست نمودند تا چوب تری از شاخه ی درخت خرما بیاورند و سپس آن را دو نیم نموده در این قبر یکی و در دیگری تکه دیگری را فرو برد و سپس گفت: امیدوارم که از این دو تا زمانی که این چوبها خشک نشده عذاب تخفیف داده شود. 

بَاب الْبَوْلِ فِی الْإِنَاءِ

جریان ادرار نمودن در ظرف

32 - (حسن صحیح)عَنْ أُمَیْمَةَ بِنْتِ رُقَیْقَةَ قَالَتْ کَانَ لِلنَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَدَحٌ مِنْ عَیْدَانٍ یَبُولُ فِیهِ وَیَضَعُهُ تَحْتَ السَّرِیرِ

از امیمه دختر رقیقه رضی الله عنها روایت است که ایشان فرمودند: پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ظرف چوبی داشتند که در آن ادرار می نمودند و زیر تخت خوابشان می گذاشتند. 

الْبَوْلُ فِی الطَّسْتِ

ادرار نمودن در طشت

33 - (صحیح)عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ یَقُولُونَ إِنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَوْصَى إِلَى عَلِیٍّ لَقَدْ دَعَا بِالطَّسْتِ لِیَبُولَ فِیهَا فَانْخَنَثَتْ نَفْسُهُ وَمَا أَشْعُرُ فَإِلَى مَنْ أَوْصَى
عایشه رضی الله عنها می گوید: (بعضیها) می گویند: همانا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم به علی وصیت نمودند، همانا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم طشتی را در خواست نمودند تا در آن ادرار نمایند روحشان گرفته شد و من(که همانجا بودم و ایشان به من تکیه زده بودند در اول وهله) متوجه (وفاتشان) نشدم پس (کی)  وبه چه کسی وصیت نموده است. 

کَرَاهِیَةُ الْبَوْلِ فِی الْجُحْرِ

کراهیت ادرار نمودن در سوراخ

34 - (ضعیف)عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سَرْجِسَ أَنَّ نَبِیَّ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَا یَبُولَنَّ أَحَدُکُمْ فِی جُحْرٍ

قَالُوا لِقَتَادَةَ وَمَا یُکْرَهُ مِنْ الْبَوْلِ فِی الْجُحْرِ قَالَ یُقَالُ إِنَّهَا مَسَاکِنُ الْجِنِّ

از عبد الله بن سرجس رضی الله عنه روایت است : همانا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر گز هیچ یک از شما در سوراخی ادرار نمی کند.

(شاگردان) به (استادشان) قتاده (که روای این حدیث است) گفتند: چرا ادرار در سوراخ مکروه است ؟ ایشان فرمودند: گفته می شود: زیرا سوراخ ها محل سکونت جن هاست . 

النَّهْیُ عَنْ الْبَوْلِ فِی الْمَاءِ الرَّاکِدِ

ممانعت ازادرار در آب راکد و ایستاده

35 - (صحیح)عَنْ جَابِرٍعَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ نَهَى عَنْ الْبَوْلِ فِی الْمَاءِ الرَّاکِدِ

از جابر بن عبدالله رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم ازادرار نمودن در آب راکد و ایستاده ممانعت نموده اند. 

کَرَاهِیَةُ الْبَوْلِ فِی الْمُسْتَحَمِّ

کراهیت ادرار در حمام

36 - (صحیح ؛ ولی جمله (فَإِنَّ عَامَّةَ الْوَسْوَاسِ مِنْهُ) دراین حدیث ضعیف است)عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُغَفَّلٍ عَنْ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَا یَبُولَنَّ أَحَدُکُمْ فِی مُسْتَحَمِّهِ فَإِنَّ عَامَّةَ الْوَسْوَاسِ مِنْهُ

از عبدالله بن مغفل رضی الله عنه روایت است که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر گز هیچ یک از شما درحمامش ادرار نمی کند؛ زیرا عموم وسواسها از همین ادرار در حمام است . 

السَّلَامُ عَلَى مَنْ یَبُولُ

سلام نمودن بر کسی که ادرار می کند

37 - (حسن صحیح)عَنْ ابْنِ عُمَرَ قَالَ مَرَّ رَجُلٌ عَلَى النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ یَبُولُ فَسَلَّمَ عَلَیْهِ فَلَمْ یَرُدَّ عَلَیْهِ السَّلَامَ

از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که ایشان فرمودند: مردی بر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در حالی گذر نمود که ایشان ادرار می کردند (آن مرد رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم را) سلام نمود ایشان جواب سلامش را ندادند. 

رَدُّ السَّلَامِ بَعْدَ الْوُضُوءِ

بعد از وضو گرفتن جواب سلام را دادن

38 - (صحیح)عَنْ الْمُهَاجِرِ بْنِ قُنْفُذٍ أَنَّهُ سَلَّمَ عَلَى النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ یَبُولُ فَلَمْ یَرُدَّ عَلَیْهِ حَتَّى تَوَضَّأَ فَلَمَّا تَوَضَّأَ رَدَّ عَلَیْهِ

از مهاجر بن قنفذ رضی الله عنه روایت است که ایشان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را در حالی سلام نمودند که ایشان ادرار می کردند، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) جواب ایشان را ندادند (تا اینکه ادرار نمودن) و سپس وضو گرفتند و بعد از اینکه وضو گرفتند جواب سلام ایشان را دادند. 

النَّهْیُ عَنْ الِاسْتِطَابَةِ بِالْعَظْمِ

ممانعت از استنجا زدن با استخوان

39 - (صحیح)عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ نَهَى أَنْ یَسْتَطِیبَ أَحَدُکُمْ بِعَظْمٍ أَوْ رَوْثٍ

از عبد الله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم ممانعت نمودند از اینکه یکی از شماها با استخوان و یا سرگین حیوانات استنجا بزند. 

النَّهْیُ عَنْ الِاسْتِطَابَةِ بِالرَّوْثِ

ممانعت از استنجا زدن با سرگین حیوانات

40 - (حسن صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ عَنْ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِنَّمَا أَنَا لَکُمْ مِثْلُ الْوَالِدِ أُعَلِّمُکُمْ إِذَا ذَهَبَ أَحَدُکُمْ إِلَى الْخَلَاءِ فَلَا یَسْتَقْبِلْ الْقِبْلَةَ وَلَا یَسْتَدْبِرْهَا وَلَا یَسْتَنْجِ بِیَمِینِهِ وَکَانَ یَأْمُرُ بِثَلَاثَةِ أَحْجَارٍ وَنَهَى عَنْ الرَّوْثِ وَالرِّمَّةِ

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: همانا من برایتان همانند پدرم و به شما تعلیم و آموزش می دهم هرگاه یکی از شما به توالت رفت نه به سوی قبله رخ می نماید و نه هم بدان سو پشت می گرداند و با دست راستش هم استنجا نمی زند (ورسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) به استنجا زدن با سه سنگ دستور می دادند و از استنجا زدن با سرگین حیوانات و استخوان پوسیده ممانعت می نمودند. 

النَّهْیُ عَنْ الِاکْتِفَاءِ فِی الِاسْتِطَابَةِ بِأَقَلَّ مِنْ ثَلَاثَةِ أَحْجَارٍ

ممانعت در بسنده نمودن در استنجا بر کمتر از سه سنگ

41 - (صحیح)عَنْ سَلْمَانَ قَالَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ إِنَّ صَاحِبَکُمْ لَیُعَلِّمُکُمْ حَتَّى الْخِرَاءَةَ قَالَ أَجَلْ نَهَانَا أَنْ نَسْتَقْبِلَ الْقِبْلَةَ بِغَائِطٍ أَوْ بَوْلٍ أَوْ نَسْتَنْجِیَ بِأَیْمَانِنَا أَوْ نَکْتَفِیَ بِأَقَلَّ مِنْ ثَلَاثَةِ أَحْجَارٍ

از سلمان رضی الله عنه روایت است که فردی(از مشرکین) به ایشان گفت: همانا این یارتان (یعنی رسول الله صلی الله علیه علیه و آله وسلم ،به شما همه چیز) حتی آداب ونحوی قضای حاجت را نیز تعلیم و آموزش می دهد (سلمان) گفت :آری ما را ممانعت نموده از اینکه به هنگام ادراد و یا مدفوع نمودند رخ به سوی قبله نمائیم و یا با دستان راست مان استنجا بزنیم و یا اینکه با کمتر از سه سنگ در استنجا زدن بسنده کنیم . 

الرُّخْصَةُ فِی الِاسْتِطَابَةِ بِحَجَرَیْنِ

مجاز بودن بسنده نمودن با دو سنگ دراستنجا

42 - (صحیح)عَنْ عَبْدَ اللَّهِ قال أَتَى النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ الْغَائِطَ وَأَمَرَنِی أَنْ آتِیَهُ بِثَلَاثَةِ أَحْجَارٍ فَوَجَدْتُ حَجَرَیْنِ وَالْتَمَسْتُ الثَّالِثَ فَلَمْ أَجِدْهُ فَأَخَذْتُ رَوْثَةً فَأَتَیْتُ بِهِنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَأَخَذَ الْحَجَرَیْنِ وَأَلْقَى الرَّوْثَةَ وَقَالَ هَذِهِ رِکْسٌ
از عبد الله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که ایشان فرمودند: پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم برای قضای حاجت رفته و به من دستور دادند تا برایشان سه سنگ بیاورم من دو سنگ یافتم و سومی را تلاش نمودم ولی نیافتم (بجای آن) سرگین (خری) را گرفته و آنها را به نزد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم آوردم، ایشان دو سنگ را (برای استنجا زدن )گرفته و و سرگین را بدور اداخته و فرمودند اینکه نجس است . 

بَاب الرُّخْصَةِ فِی الِاسْتِطَابَةِ بِحَجَرٍ وَاحِدٍ

بحث مجاز بودن یک سنگ استفاده نمودن در استنجا

43 - (صحیح)عَنْ سَلَمَةَ بْنِ قَیْسٍ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِذَا اسْتَجْمَرْتَ فَأَوْتِرْ

از سلمه بن قیس رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه  آله وسلم فرمودند: هرگاه با سنگ کوچک استنجا زدی (باتعداد) طاق (استنجا) بزن. 

الِاجْتِزَاءُ فِی الِاسْتِطَابَةِ بِالْحِجَارَةِ دُونَ غَیْرِهَا

کافی بودن تنها استفاده نمودن ازسنگ بدون چیز دیگر در استنجا زدن

44 - (صحیح)عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِذَا ذَهَبَ أَحَدُکُمْ إِلَى الْغَائِطِ فَلْیَذْهَبْ مَعَهُ بِثَلَاثَةِ أَحْجَارٍ فَلْیَسْتَطِبْ بِهَا فَإِنَّهَا تَجْزِی عَنْهُ

ار عایشه رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر گاه یکی از شما برای مدفوع نمودن و قضای حاجت رفت پس حتما خودش را با سه سنگ پاگ نماید زیرا همین (سنگها) برای پاکی او کافی است. 

الِاسْتِنْجَاءُ بِالْمَاءِ

با آب استنجا زدن

45 -(صحیح) أَنَسَ بْنَ مَالِکٍ قَالَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا دَخَلَ الْخَلَاءَ أَحْمِلُ أَنَا وَغُلَامٌ مَعِی نَحْوِی إِدَاوَةً مِنْ مَاءٍ فَیَسْتَنْجِی بِالْمَاءِ

از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که ایشان فرمودند: هر گاه که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم می خواستند به توالت بروند من و بچه ای هم سن و سال من؛ یک مشک کوچک آب می بردیم (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم آن را گرفته با خود به توالت برده ) و با آب استنجا می زدند. 

46 - (صحیح)عَنْ عَائِشَةَ أَنَّهَا قَالَتْ مُرْنَ أَزْوَاجَکُنَّ أَنْ یَسْتَطِیبُوا بِالْمَاءِ فَإِنِّی أَسْتَحْیِیهِمْ مِنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کَانَ یَفْعَلُهُ

عایشه رضی الله عنها (خطاب به زنان) می فرمودند: به شوهرتان دستور دهید تا با آب استنجا بزنند زیرا من از آنها شرم می کنم (که این مسأله را برای آنها بیان کنم ) چون رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم این کار را انجام می دادند یعنی با آب استنجا می زدند. 

النَّهْیُ عَنْ الِاسْتِنْجَاءِ بِالْیَمِینِ

ممانعت از استنجا زدن با دست راست

47 - (صحیح)عَنْ أَبِی قَتَادَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِذَا شَرِبَ أَحَدُکُمْ فَلَا یَتَنَفَّسْ فِی إِنَائِهِ وَإِذَا أَتَى الْخَلَاءَ فَلَا یَمَسَّ ذَکَرَهُ بِیَمِینِهِ وَلَا یَتَمَسَّحْ بِیَمِینِهِ

از ابوقتاده رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر گاه یکی از شما چیزی را نوشید در ظرفش (که از آن می نوشد) نفس نکشد و هر گاه به توالت و برای قضای حاجت رفت با دست راستش به آلت تناسلش نزدند و با دست راستش استنجا هم نزند. 

48 - (صحیح)عَنْ أَبِی قَتَادَةَ أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ نَهَى أَنْ یَتَنَفَّسَ فِی الْإِنَاءِ وَأَنْ یَمَسَّ ذَکَرَهُ بِیَمِینِهِ وَأَنْ یَسْتَطِیبَ بِیَمِینِهِ

از ابوقتاده رضی الله عنه روایت است که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ممانعت نمودنداز اینکه (فردی) در ظرف تنفس نماید و یا اینکه آلت تناسلش را با دست راستش بگیرد و یا اینکه با دست راست خودش را پاک نموده استنجا بزند. 

49 - (صحیح)عَنْ سَلْمَانَ قَالَ قَالَ الْمُشْرِکُونَ إِنَّا لَنَرَى صَاحِبَکُمْ یُعَلِّمُکُمْ الْخِرَاءَةَ قَالَ أَجَلْ نَهَانَا أَنْ یَسْتَنْجِیَ أَحَدُنَا بِیَمِینِهِ وَیَسْتَقْبِلَ الْقِبْلَةَ وَقَالَ لَا یَسْتَنْجِی أَحَدُکُمْ بِدُونِ ثَلَاثَةِ أَحْجَارٍ

از سلمان رضی الله عنه روایت است که مشرکین به ایشان گفتند: همانا ما می بینیم که این یارتان (یعنی رسول الله صلی الله علیه علیه و آله وسلم ) به شما (همه چیز) حتی آداب ونحوی قضای حاجت را نیز تعلیم و آموزش می دهد (سلمان) گفت :آری ما را ممانعت نموده از اینکه یکی از ما با دست راستش استنجا بزند و (یا اینکه به هنگام قضای حاجت) رخ به سوی قبله نمائیم و فرمود: هیچ یک از شما با کمتر از سه سنگ استنجا نمی زند.  

بَاب دَلْکِ الْیَدِ بِالْأَرْضِ بَعْدَ الِاسْتِنْجَاءِ

بحث مالیدن دست بر زمین بعد از استنجا زدن

50 - (حسن)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ تَوَضَّأَ فَلَمَّا اسْتَنْجَى دَلَکَ یَدَهُ بِالْأَرْضِ

ابوهریره رضی الله عنه می فرماید: همانا پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم وضوگرفتند (و قبل از آن استنجا زدن و بعد از استنجا) دستشان را بر زمین مالیدند. 

51 - (حسن)عَنْ جَرِیرٍقَالَ کُنْتُ مَعَ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَأَتَى الْخَلَاءَ فَقَضَى الْحَاجَةَ ثُمَّ قَالَ یَا جَرِیرُ هَاتِ طَهُورًا فَأَتَیْتُهُ بِالْمَاءِ فَاسْتَنْجَى بِالْمَاءِ وَقَالَ بِیَدِهِ فَدَلَکَ بِهَا الْأَرْضَ

جریررضی الله عنه می گوید: (روزی) من همراه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بودم که به توالت رفته و قضای حاجت نمودند و سپس فرمودند: ای جریر آب بیاور، من برایشان آب بردم وایشان با آب استنجا زدند و سپس دستشان را بر زمین مالیدند.

ترجمه فارسی سنن نسائی با تحقیق آلبانی رحمه الله (۲۱ تا ۳۰)

النَّهْیُ عَنْ اسْتِدْبَارِ الْقِبْلَةِ عِنْدَ الْحَاجَةِ

ممانعت از پشت به قبله نمودن به هنگام قضای حاجت

21 - (صحیح)عَنْ أَبِی أَیُّوبَ أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَا تَسْتَقْبِلُوا الْقِبْلَةَ وَلَا تَسْتَدْبِرُوهَا لِغَائِطٍ أَوْ بَوْلٍ وَلَکِنْ شَرِّقُوا أَوْ غَرِّبُوا

از ابوایوب انصاری رضی الله عنه روایت است پیامبر صلى الله

علیه وآله وسلم فرموده اند : به هنگام ادرار ویا مدفوع نمودن نه رخ بسوی قبله نمائید ونه هم بدان سو پشت گردانید. ولی بسوی مشرق ویا مغرب(درصورتی که قبله بدان سو نباشد) پشت ورو گردانید.  

الْأَمْرُ بِاسْتِقْبَالِ الْمَشْرِقِ أَوْ الْمَغْرِبِ عِنْدَ الْحَاجَةِ

دستور به رخ نمودن به مشرق ویا مغرب به هنگام قضای حاجت

22 - (صحیح)عَنْ أَبِی أَیُّوبَ الْأَنْصَارِیِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا أَتَى أَحَدُکُمْ الْغَائِطَ فَلَا یَسْتَقْبِلْ الْقِبْلَةَ وَلَکِنْ لِیُشَرِّقْ أَوْ لِیُغَرِّبْ

از ابوایوب انصاری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم فرموده اند : به هنگام ادرار ویا مدفوع نمودن نه رخ بسوی قبله نمائید ونه هم بدان سو پشت گردانید. ولی بسوی مشرق ویا مغرب(درصورتی که قبله بدان سو نباشد) پشت ورو گردانید.  

الرُّخْصَةُ فِی ذَلِکَ فِی الْبُیُوتِ

اجاز در رخ وپشت به قبله نمودن به هنگام قضای حاجت در داخل چار دیواریهای خانه ها.

23 - (صحیح)عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ قَالَ لَقَدْ ارْتَقَیْتُ عَلَى ظَهْرِ بَیْتِنَا فَرَأَیْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ عَلَى لَبِنَتَیْنِ مُسْتَقْبِلَ بَیْتِ الْمَقْدِسِ لِحَاجَتِهِ

ازعبد الله بن عمررضی الله عنهما روایت است که روزی بر پشت

خانه ی ما بالا رفتم که دیدم رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم بر دوخشت خام نشسته ورخ به سوی بیت المقدس قضای حاجت می نماید.  

النَّهْیُ عَنْ مَسِّ الذَّکَرِ بِالْیَمِینِ عِنْدَ الْحَاجَةِ

ممانعت از زدن دست راست را به آله تناسل به هنگام

قضای حاجت

24 - (صحیح)عَنْ أَبِی قَتَادَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِذَا بَالَ أَحَدُکُمْ فَلَا یَأْخُذْ ذَکَرَهُ بِیَمِینِهِ

ازابوقتاده رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله

علیه وآله وسلم فرمودند: هرگاه کسی از شما خواست ادرار کند

بادست راستش آله تناسلش را نگیرد. 

25 - (صحیح)عَنْ أَبِی قَتَادَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا دَخَلَ أَحَدُکُمْ الْخَلَاءَ فَلَا یَمَسَّ ذَکَرَهُ بِیَمِینِهِ

ازابوقتاده رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله

علیه وآله وسلم فرمودند: هرگاه کسی از شما وارد توالت شد بادست راستش آله تناسلش را لمس نکند.  

الرُّخْصَةُ فِی الْبَوْلِ فِی الصَّحْرَاءِ قَائِمًا

اجازه در ادرارنمودن در بیابان بصورت ایستاده

26 - (صحیح)عَنْ حُذَیْفَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَتَى سُبَاطَةَ قَوْمٍ فَبَالَ قَائِمًا

ازحذیفه رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله

علیه وآله و سلم به زباله دان قومی آمده وایستاده ادرار نمودند. 

27 - (صحیح)عَنْ حُذَیْفَةَ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَتَى سُبَاطَةَ قَوْمٍ فَبَالَ قَائِمًا

ازحذیفه رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم به زباله دان قومی آمده وایستاده ادرار نمودند. 

28 - (صحیح)عَنْ حُذَیْفَةَ أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مَشَى إِلَى سُبَاطَةِ قَوْمٍ فَبَالَ قَائِمًا وَمَسَحَ عَلَى خُفَّیْهِ

ازحذیفه رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله

علیه وآله وسلم به زباله دان قومی آمده وایستاده ادرار نمودند

(سپس وضو گرفته ) وبرموزهایشان مسح نمودند.  

الْبَوْلُ فِی الْبَیْتِ جَالِسًا

در (توالت) خانه نشسته ادرار نمودن

29 - (صحیح)عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ مَنْ حَدَّثَکُمْ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بَالَ قَائِمًا فَلَا تُصَدِّقُوهُ مَا کَانَ یَبُولُ إِلَّا جَالِسًا

ازعایشه رضی الله عنها روایت است که ایشان فرمودند: هرکس به شما گفت : که رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم ایستاده ادرار نموده است حرفش را تأیید ننمائید زیرا ایشان بجز نشسته به روش دیگری ادرار نمی نمودند.  

الْبَوْلُ إِلَى السُّتْرَةِ یَسْتَتِرُ بِهَا

ادرار نمودن بسوی چیزی که انسان راازدید دیگران

مخفی دارد.

30 - (صحیح)عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ ابْنِ حَسَنَةَ قَالَ خَرَجَ عَلَیْنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَفِی یَدِهِ کَهَیْئَةِ الدَّرَقَةِ فَوَضَعَهَا ثُمَّ جَلَسَ خَلْفَهَا فَبَالَ إِلَیْهَا فَقَالَ بَعْضُ الْقَوْمِ انْظُرُوا یَبُولُ کَمَا تَبُولُ الْمَرْأَةُ فَسَمِعَهُ فَقَالَ أَوَ مَا عَلِمْتَ مَا أَصَابَ صَاحِبُ بَنِی إِسْرَائِیلَ کَانُوا إِذَا أَصَابَهُمْ شَیْءٌ مِنْ الْبَوْلِ قَرَضُوهُ بِالْمَقَارِیضِ فَنَهَاهُمْ صَاحِبُهُمْ فَعُذِّبَ فِی قَبْرِهِ

ازعبد الرحمن بن حسنه رضی الله عنه روایت است که روزی

رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم بنزد ما آمدند وبه دستشان چیزی همانند سپر بود که آنرا گذاشته وسپس پشت آن نشسته

وبسوی آن ادرار نمودند بعضی از افراد گفتند: نگاه کنید ادرار

می نماید همانگونه که  زن ادرار می نماید. رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) این حرف راشنیدند وخطاب به آن فردی (که این حرف را زده بود) گفتند: آیا ندانستی که یار بنی اسرائیلی به چه عذابی گرفتار شد چون بنی اسرائیل هرگاه چیزی از ادرار بر آنها می ریخت باید آنجا را با قیچیها می بریدند ولی این یارشان آنها را از این کار ممانعت نمود وبدین سبب در قبرش عذاب داده شد.

نــــــــــــــــــــــــام توزیــــــــــــــــباست ای رب جلیل

 

 

 

 

 

 

نام الله بر دلت بنویس با آب طلا

                     تا شوی یک مؤمن ذاکر با نام خدا

بفرست دائم درودی برنبی پاک ما

                          آنکه نامش نیک و کارش رو برا

حکم فرار دختر و پسر و کشته شدن آنها توسط والدین

حکم مسأله زیر چیست؟

دختری و پسری به اتفاق هم از منزل فرار نمودند ، خواه به قصد ازدواج و یا فرار از خانواده، فرقی نمی کند و بعد از مدتی که با هم بودند به خانه باز می گردند، و الدین این دختر و پسر آنها را به خاطر آبرویشان می کشند. حال حکم چنین دختر و پسری چیست؟

جواب را مفصلا با دلائل ذکر نمائید.

جواب: نحمده و نصلی علی رسوله الکریم اما بعد:

در مسأله فوق چند چیز ذکر شده :

1- فرار دختر و پسر با یکدیگر.

2 - مدتی با هم بودن این دختر و پسر.

3 - کشتن شدن آنها توسط والدین آنها .

اما مسأله اول که همان فرار دختر و پسر از خانه باشد؛ در صورتی که ازدواج ننمودند و محرم نیستند حرام است زیرا برای هیچ زنی جائز نیست و حرام است که بدون شوهرو یا محرمی سفر کند رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: لَا تُسَافِرْ الْمَرْأَةُ إِلَّا مَعَ ذِی مَحْرَمٍ (بخاری : 1729)

خلوت با زن نامحرم نیز حرام است زیرا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: لَا یَدْخُلُ عَلَیْهَا رَجُلٌ إِلَّا وَمَعَهَا مَحْرَمٌ(بخاری : 1729)

مشخص است که وقتی دختر و پسری قبل از ازدواج ویا بدون اینکه محرم با شند با هم فرار می کنند این دو کار حرام را مرتکب می شوند تؤام با اینکه شاید خدای ناخواسته کارهای ناجائز دیگری را نیز مرتکب شوند.

اما مسأله دوم یعنی اینکه این دختر و پسر مدتی با هم بودند و حالا دوباره به خانه برگشتند:

دراین باره باید دید که آیا در این دورانی که باهم بودند چه کارهائی صورت گرفته آیا نکاحی صورت گرفته و بعد از آن جماعی صورت گرفته است و یا اینکه نه خدای ناخواسته زنای صورت گرفته است و یا نه هیچ یک از این دواتفاق نیفتاده؛ فقط خواستند با این کار پدر و مادر را برای ازدواجشان راضی کنند.

حالا باید دید که اگر نکاحی و زنای صورت نگرفته فقط برای این فرار کرده بودند تا به این طریقه پدر و مادرشان را راضی کنند پس باید دختر و پسر تنبیه و تعزیر شوند که چرا برای راضی نمودن پدر و مادر راه غلط و غیر شرعی را انتخاب نمودند و تنبیه آنها به صلاح دید قاضی شرع است .

ولی اگرخدای ناخواسته بعد از فرار زنای صورت گرفته و از نظرشرعی به ثبوت رسیده در این صورت اگر هر دوقبلا از فرار مجرد بدوند هردو باید هریک صد ضربه شلاق بخورند و یکسال هم تبعید شوند الله متعالی می فرماید: الزَّانِیَةُ وَالزَّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ...(آیه دو سوره نور)

ورسول الله صلی الله علیه و آله وسلم نیزمی فرماید: خُذُوا عَنِّی خُذُوا عَنِّی قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِیلًا الْبِکْرُ بِالْبِکْرِ جَلْدُ مِائَةٍ وَنَفْیُ سَنَةٍ وَالثَّیِّبُ بِالثَّیِّبِ جَلْدُ مِائَةٍ وَالرَّجْمُ (مسلم : 3199)

ولی اگر این دختر و پسربعد از فرار نکاح نمودند گرچه که در نزد بعضی از فقهاء این نکاح صحیح است ولی از نظر روایات و احادیث این نکاح باطل است و اگر دخول و جماع صورت گرفته باید مهرزن را بدهد، رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: : أیما امرأة نکحت بغیر إذن ولیها فنکاحها باطل فنکاحها باطل فنکاحها باطل فإن دخل بها فلها المهر بما استحل من فرجها وإن اشتجروا فالسلطان ولی من لا ولی لها رواه الخمسة إلا النسائی (ارواء الغلیل : 1840).

ولی حالا اگر می خواهند این دختر را به آن پسری که با او فرار کرده بدهند باید دوباره با اذن ولی عقد نموده و مهریه تعیین نمایند.

واما جریان کشتن شدن آنها توسط والدین آنها ، دراین باره باید گفت : که والدین آنها کار خلاف شرع و حرامی را انجام دادند زیرا؛

 اولا: با کشتن اینها آبروی رفته دوباره باز گردانده نمی شود.

 ثانیا: این عملشان احساساتی و برای خودشان بوده و خدائی نبوده است.

 ثالثا: شریعت چنین اجازه ای را به آنها نداده است .

رابعا: والدین عجله نموده اند وباید این مسأله را به شرع می سپردند تا در باره آنها تصمیم می گرفت .

در هر صورت والدین قاتل محسوب شده و نسبت به آنها امور زیر اجراء می شود:

1- این والدین از این دختر و پسری که کشته اند ارث نمی برند زیرا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: القاتل لا یرث (ترمذی : 2109)

ونیزدر جای دیگری رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: لیس للقاتل شیء و إن لم یکن له وارث فوارثه أقرب الناس إلیه و لا یرث القاتل شیئا . (5421 در صحیح الجامع الصغیر) .

2 - و باید والدین این پسر و دختربه دیگر ورثه این پسر و دختر دیه پرداخت کنند:

3 - والدین این پسر و دخترگرچه قاتل عمد هم بوده اند ولی بازهم از آنها قصاص گرفته نمی شود؛ زیرا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم در این باره فرمودند: لایقتل والد بولده رواه ابن ماجه (ارواء الغلیل 2214)

واما حکم این دختر و پسر گرچه جرمی را مرتکب شده اند وچون از نظر شرع حکم آنها کشتن نبوده این کشته شدن برای آنها اجر محسوب می شود.

چند احادیث از احادیث زیبای رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم

1- عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ : إِنَّ لِعَیْنِکَ عَلَیْکَ حَقًّا وَإِنَّ لِجَسَدِکَ عَلَیْکَ حَقًّا وَإِنَّ لِزَوْجَتِکَ عَلَیْکَ حَقًّا وَإِنَّ لِضَیْفِکَ عَلَیْکَ حَقًّا وَإِنَّ لِصَدِیقِکَ عَلَیْکَ حَقًّا .

عبدالله بن عمروبن عاص رضی الله عنهما فرمودند: رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: همانا چشمت بر تو حقی دارد و همانا جسمت بر تو حقی دارد و قطعا خانمت بر تو حقی دارد و یقینا مهمانت بر تو حقی دارد و همانا دوستت بر تو حقی دارد .

(روایت: نسائی)

2-عن أبی جحیفة وهب بن عبد الله رضی الله عنه قال: آخى النبی صلی الله علیه و آله وسلم بین سَلمان وأبی الدرداء، فزار سلمانُ أبا الدرداء، فرأى أمَّ الدرداء مُتبَذِّلَةً، فقال: ما شأنُکِ؟ قالت:أخوک أبو الدرداء لیس له حاجةً فی الدنیا، فجاء أبو الدرداء فصنع له طعاماً، فقال له: کل فإنی صائم قال:ما أنا بآکِلٍ حتى تأکلَ، فلما کان اللیلُ ذهبَ أبو الدرداءُ یقوم، فقال له:نمْ، فنام ثم ذهب یقومُ، فقال له: نمْ، فلما کان آخرُ اللیلِ قال سلمان: قم الآن، فصلَّیا جمیعاً، فقال له سلمان: إنَّ لربِّکَ علیک حقَّاً، وإنَّ لنفسِکَ علیکَ حقَّاً، ولأهلک علیک حقاً، فأعطِ کلَّ ذی حقٍّ حقه، فأتى النبیَّ صلی الله علیه و آله وسلم فذکر ذلک له، فقال النبیُّ صلی الله علیه و آله وسلم:" صَدَقَ سَلمان "

ابوجحیفه وهب بن عبد الله رضی الله عنه فرموده اند: پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بین سلمان و ابودرداء (رضی الله عنهما) برادری برقرار نمودند،(روزی) سلمان به دیدار بینی و ملاقات ابودرداء رفت و دید که ام درداء (خانم ابودرداء) لباسی به تن دارد که علاقه شوهر را بیشتر وجزب نمی کند به او گفت:ترا چه شده است؟(ام درداء) گفت:برادرت ابودرداء نیاز به دنیا (وزنان آن)ندارد، ابودرداء آمد و برای سلمان غذا آمده نمود و به او گفت که به خورمن که روزهام (سلمان)گفت من تا تو نخوری نخواهم خورد، و چون شب فرارسید ابودرداء خواست برای قیام الیل و نماز شب بلند شود(سلمان) به او گفت: به خواب، و او خوابید و باز دوباره خواست بلند شود(سلمان) به او گفت به خواب و او خوابید،و چون آخر شب شد سلمان (به ابودرداء) گفت: حالا بلند شو،لذا هردو(سلمان و ابودرداء) بلند شدند و نماز شب خواندند سپس سلمان به (ابودرداء)گفت:همانا پروردگارت بر تو حقی دارد و قطعاجسمت بر تو حقی دارد و خانواده ات بر تو حقی دارد، پس هر حق هر صاحب حق را به او پرداخت و اداء نما، ابودرداء به نزد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم آمده و این جریان را برای ایشان یسان نمودند ،پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: سلمان راست گفته است.

(روایت: صحیح بخاری)

3- عن أنس رضی الله عنه قال: جاء ثلاثةُ رهطٍ إلى بیوتِ أزواجِ النبی صلی الله علیه و آله وسلم ، یَسألون عن عبادةِ النبی صلی الله علیه و آله وسلم ، فلما أُخبِروا کأنهم تَقَالُّوها، وقالوا: أین نحن من النبی صلی الله علیه و آله وسلم وقد غُفِر له ما تقدَّمَ من ذنبهِ وما تأخَّرَ، قال أحدهم: أمَّا أنا فأصلی اللیل أبداً، وقال الآخر:وأنا أصومُ الدَّهرَ أبداً ولا أُفْطِر، وقال الآخر:وأنا أعتزل النساء فلا أتزوج أبداً، فجاء رسولُ الله صلی الله علیه و آله وسلم إلیهم فقال:"أنتم الذین قلتُم کذا وکذا؟!أمَا والله إنی لأخشاکُم لله وأتقاکُم له، لکنِّی أصومُ وأُفطِرُ وأُصلِّی وأَرقُد، وأتزوَّجُ النساءَ، فمَن رَغِبَ عن سُنَّتی فلیس منی "

انس رضی الله عنه فرمودند:سه نفربه خانه های زنان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم آمده اند و در باره روش واندازه عبادت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم پرسیدند:و چون زنان پیامبر آنان را (از روش و اندازه عبادت رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم)خبر دارنمودند، گویا که آنان (این روش و اندازه عبادت را) کم دانستند و گفتند: ما کجا وپیامبر صلی الله علیه و آله وسلم کجا و در حالی که گناه پسین و پیشین ایشان بخشیده شده است، یکی از آنان گفت: من شب ها را (نمی خوابم و) تا آخر عمر نماز می خوانم و دیگری گفت: من تمام عمرم را روزه می گیرم و هر گز (روزی را روزه) نمی خورم .و سومی گفت: من از زنان دوری نموده وهرگز ازدواج نمی کنم، (خبر به رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم رسید) سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم به نزد ایشان آمدند و به آنها گفتند: آیا شماها چنین و چنان گفته اید؟!آگاه باشید که سوگند به الله که من از همه شما از الله بیشتر می ترسم و پرهیزگار تر هستم،ولی با این وجود(گاهی) روزه نفلی می گیریم(وگاهی روزها) روزخور هستم و(قسمتی) از شب را نماز می خوانم(وقسمت دیگری) را می خوابم وبا زنان ازدواج می کنم (این سنت من است) لذا هر کس از سنت من اعراض و روگردانی نماید او از (پیروان) من نیست .  

(روایت : صحیح بخاری و صحیح مسلم). 

4- عن ابن عباس رضی الله عنه  قال: بینما النبی صلی الله علیه و آله وسلم یخطُب إذا هو برجلٍ قائم فسأل عنه، فقالوا: أبو إسرائیل نذَرَ أن یقومَ فی الشمسِ ولایقْعُدَ ولا یستظِلَّ، ولا یتکلمَ ویصومَ، فقال النبی صلی الله علیه و آله وسلم:" مُروهُ فلیتکلَّم، ولیستظِلَّ ولیقعُد ولیتمَّ صومَهُ "

ابن عباس رضی الله عنه  فرمودند: در حالی که پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم سخنرانی می نمودند ناگهان مردی را دیدند که ایستاده است در باره ای ایشان پرسیدند که چرا ایستاده است (صحابه)گفتند:این ابواسرائیل است نذر نموده که در جلوی افتاد ایستاده وننشیند و در سایه هم نرود وبا کسی سخن (نیز)نگوید و روزه بگیرد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: به او دستور دهید که باید که سخن بگوید و به سایه برود و بنشیند ولی روزه اش را تکمیل کند و به اتمام برساند .

(روایت : بخاری) 

5- عن أنس رضی الله عنه أن النبیَّ صلی الله علیه و آله وسلم رأى شَیخاً یُهادَى بین ابنیه، فقال:" ما بالُ هذا؟"، قالوا: نذرَ أن یمشی إلى بیتِ الله، قال:" إنَّ اللهَ تعالى عن تعذیبِ هذا نفسَهُ لغنی "، وأمرَهُ أن یرکب.

انس رضی الله عنه فرموده اند: همانا پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فردی را دیدند که بنا بر ضعیفی کج شده و در میان دو نفر که شانه هایش را گرفته اند پیاده راه می رود (رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم)فرمودند:که این را چه شده است(وچرا به این حالت پیاده می رود)؟ (صحابه موجود در آنجا) فرمودند:این فرد نذر نموده که پیاده به خانه الله (برای ادای حج) برود. (رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: همانا الله متعال بی نیاز است از اینکه این فرد خودش با این روش(عبادت نمودن)عذاب بدهد و(سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم)به او دستوردادند تا بر سواری سوار شود.

(روایت : بخاری و مسلم) 

6- عن أبی برزة، أن رسولَ الله صلی الله علیه و آله وسلم قال:" لا تزولُ قدما عبدٍ یومَ القیامة حتى یُسأل عن أربعٍ: عن عُمُرِهِ فیمَ أفناهُ، وعن علمِه ماذا عمِل به، وعن مالِه من أین اکتسبَه وفِیمَ أنفَقَهُ، وعن جسمِه فِیمَ أبلاهُ ".

از ابوبرزه رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:هرگز دو پای انسانی در قیامت از جا تکان نخواهد خورد تا اینکه از چهار چیز از او پرسیده شود: 1- از عمرش که در چه راهی فنا نموده است 2- و از علمش که چه قدر به آن عمل نموده است. 3- واز مالش که از کجا به دست آورده و در چه راهی خرچ نموده است4- واز جسمش که در چه راهی پوسیده نموده است.

(روایت: ترمذی ، صحیح الترغیب والترهیب: 3592) 

7- عن معاذ بن جبل قال: قال رسولُ الله صلی الله علیه و آله وسلم:" لن تزولَ قدما عبدٍ یومَ القیامةِ حتى یُسألَ عن أربعِ خِصالٍ: عن عمُرِه فیمَ أفناه، وعن شبابِه فیمَ أبلاه، وعن مالِه من أینَ اکتسبَهُ وفیمَ أنفقَه، وعن عِلمِه ماذا عَمِلَ فیه ".

از معاذ بن جبل رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هرگز دو پای انسانی در قیامت از جا تکان نخواهد خورد تا اینکه از چهار چیز از او پرسیده شود: 1- از عمرش که در چه راهی فنا نموده است 2- واز جوانیش که در چه راهی کهنه کرده است 3- واز مالش که از کجا به دست آورده و در چه راهی خرچ نموده است 4-و از علمش که چه قدر به آن عمل نموده است.

( صحیح الترغیب والترهیب: 3593) 

8- عن أبی هریرة قال: قال رسولُ الله صلی الله علیه و آله وسلم:" إن أوَّلَ ما یُحاسَب به العبدُ یومَ القیامة أن یُقال له: ألم أُصِحَّ لکَ جسمکَ، وأروِکَ من الماءِ البارِدِ؟".

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: اولین چیزی که از بنده در روز قیامت پرسیده خواهد شد (این است) که به او گفته خواهد شد: آیا برایت جسمت را سالم نگرداندم و ترا از آب سرد سیراب نگرداندم؟

(روایت:  ترمذی، ابن حبان، وحاکم، السلسلة الصحیحة: 539) 

9- عن عمران بن حُصین قال: قال رسولُ الله صلی الله علیه و آله وسلم :" إنَّ الله إذا أنعم على عبدٍ نعمةً، یُحِبُّ أن یرى أثرَ نعمتِه على عبدِه "

از عمران بن حصین رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هماناهرگاه که الله؛ بنده ای را از نعمتی بهرمند می کند دوست دارد که آثار آن نعمت را بربنده اش به بیند.

(روایت: ابن سعد، وطحاوی در المشکل، بیهقی در الشعب، السلسلة الصحیحة: 1290) 

10- عن أبی هریرة، قال: قال رسولُ الله صلی الله علیه و آله وسلم:" إنَّ الله عزوجل إذا أنعمَ على عبدٍ نعمةً؛ یُحبُّ أن یرى أثرَ النعمةِ علیه، ویَکرهُ البؤسَ والتَّباؤس، ویبغَضُ السَّائِلَ الملحفَ، ویُحبُّ الحیی العفیف المتعفِّف ".

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:هماناهرگاه که الله عزوجل؛ بنده ای را از نعمتی بهرمند می کند دوست دارد که آثار آن نعمت را بربنده اش به بیند ویأس و نامیدی را ناپسند می داردوگدائی که در گدائی زیاد پافشاری می کند را ناپسند می دارد وفرد باحیاء ،عفیف وپاکدامن را دوست می دارد.

(روایت : بیهقی در الشعب ، السلسلة الصحیحة: 1320) 

 11- عن سهل بن حُنَیْف، عن أبیه، عن جدِّه، عن النبی صلی الله علیه و آله وسلم قال:"لا تُشَدِّدوا على أنفُسِکم؛ فإنَّما هلَکَ من قبلَکم بتشدِیدِهم على أنفُسِهم، وستجدونَ بقایاهم فی الصوامع والدِّیارات ".

جد سهیل رضی الله عنه روایت نموده که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: (در عمل به احکام شرعی) بر خودتان سخت گیری نکنید؛زیرا کسانی که پیش از شما بودند با همین سختگیری ها برخودشان هلاک گشته اند که بقایای آنان را درکلیساها وخانقاها می بینید.

(روایت : بخاری در التاریخ، السلسلة الصحیحة: 3124) 

12- عن حذیفة قال: قال رسولُ الله صلی الله علیه و آله وسلم:" لا ینبغی لمؤمنٍ أنْ یُذِلَّ نفْسَهُ "، قالوا: وکیف یذلُّ نفْسَهُ قال:" یتعرَّض من البلاء لما لا یُطِیق ".

حذیفه رضی الله عنه فرمودند: که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: برای مسلمان واقعی مناسب نیست که خودش را ذلیل و خوار نماید(صحابه رضی الله عنهم) گفتند: چگونه انسان خودش را ذلیل می گرداند؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: خودش را برمشکلات وبلاهای پیش و عرضه می کند که توان برداشت آنها را ندارد.

(روایت:صحیح سنن ابن ماجه: 3243) 

13- عن عبادَة بن الصَّامت، أنَّ رسولَ الله صلی الله علیه و آله وسلم قضى أن:" لا ضَرَرَ ولا ضِرارَ ".

عباده بن صامت رضی الله عنه فرموده رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فیصله نمودند: نه ضرر رساند به خود و نه هم ضرر رساندن به دیگران (در اسلام مجاز) نیست (و وجودی ندارد).

(روایت: صحیح سنن ابن ماجه: 1895) 

14- عن أبی صِرْمَة، عن رسولِ الله صلی الله علیه و آله وسلم قال:" من ضارَّ أضرَّ اللهُ به، ومن شَاقَّ شقَّ اللهُ علیه ".

ابوصرمه رضی الله عنه فرمودند :رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:هر کس بر خود و یا دیگری ضرری را عاید نماید، الله (نتایج و عواقب)این ضرر را بر خودش برخواهد گرداند و هر کس بر خود و یا دیگری سخت گیری کند، الله (نتایج و عواقب)این سخت گیری را بر خود او عاید خواهد نمود.

(روایت: صحیح سنن ابن ماجه: 1897)

آری خدا یکی است و دو تا نیست

یک عزیز بزرگواری در نظرات این وبلاگ چنین نوشته اند  

سلام آقای ابوشعیب.راجع به مطالبی که در مورد اثبات وجود خدا نوشتید ازتون خواهش می کنم به سوالی که چند وقت مثل خوره به جانم افتاده با توجه به براهین عقلی به خاطر خدا جواب بدید. من در اثبات عقلانی خدا تا مرحله آخر پیش می روم ولی به اینجا که می رسم این سوال برام پیش می آید که اوذاتی که خالق هست ممکن است دوتا باشد نمی دانم از کجا و چرا به ذهنم رسیده ولی هرچه هست دست از سرم بر نمی دارد. تورو به خدا کمکم کنید. 

اولا: علیکم السلام ورحمة الله و برکاته .

بعد از عرض سلام در جواب باید گفت:

آنچه که این عزیز بزرگوار پرسیدند درحقیقت جریان اثبات یگانگی و یکتا بودن الله مهربان است ، درجواب این عزیزگرامی باید گفت فرض کنیم که اگر والعیاذ بالله، دو خدا وجود می داشت چه می شد؟

اگر این دوخدا ازهر نظر همانند و همتای هم دیگر می بودند و هیچ فرقی با هم نمی داشتند پس دوتا نمی بودند و یکی می بودند زیرا لازمه تعدد این است که با هم متمایز بوده و از یکدیگر فرق کنند.

واگر دو خدا باهم فرق کنند و از یکدیگر متمایز باشند قطعا یکی از آن دو خدا از نظر صفات و ویژگیها بر دیگری ارجحیت خواهد داشت و این ارجحیت باعث غلبه خواهد شد و دیگری از خدائی بر کنار خواهد شد زیراخدای بالاتر صاحب اختیار و امتیازاست و پایین تری تحت کنترل و نظارت و این نمی تواند خدا باشد و در نتیجه باز هم یک خدا خواهد ماند.

نکته دیگر اینکه این یک واقعیت مسلم است که دو رئیس جمهور در یک کشور و یا دو رئیس در یک اداره هر گز وجود ندارد وبالفرض اگر هم داشته باشد روزی بنا بر اختلاف نظر و روشهای متفاوت مدیریتی با یکدیگر اختلاف خواهند نمود و رفته رفته این اختلاف به تنازع و کشمکش خواهد انجامید و در نتیجه اوضاع و امنیت و نظام آن کشور و ادراه درهم و برهم خواهد شد و آخر کار باعث نابوی آن کشور و ادراه خواهد شد.

حالا به نظام منظم دنیا نگاه کنید که همه کارهایش از روی نظم و ترتیب است و هیچ چیز آن بی نظم و ترتیب نیست، این خود بیانگر این است که چراخاننده این دنیا که همان خدا باشد یکتا است و کسی دیگری همتا و شریک او نیست ورنه نظام دنیا در هم و برهم می شد.

ترجـمه سنن نسائی از حدیث ( 7 تا 20)

الرُّخْصَةُ فِی السِّوَاکِ بِالْعَشِیِّ لِلصَّائِمِ

مجازبودن مسواک زدن بعد ازظهر براى روزه دار

7 - (صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَوْلَا أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِی لَأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاکِ عِنْدَ کُلِّ صَلَاةٍ

ازابوهریره رضى الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم فرمودند: اگر بر امت من سخت نبودى به آنها دستور(الزامی) مى دادم که زمان شروع هر نماز مسواک بزنند.

السِّوَاکُ فِی کُلِّ حِینٍ

هر وقت مسواک زدن

8 - (صحیح)عَنْ شُرَیْحٍ قَالَ قُلْتُ لِعَائِشَةَ بِأَیِّ شَیْءٍ کَانَ یَبْدَأُ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا دَخَلَ بَیْتَهُ قَالَتْ بِالسِّوَاکِ

ازشریح روایت است : که من به عایشه رضى الله عنها گفتم : هر گاه که پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم وارد خانه مى شدند قبل از همه ازچه کارى شروع مى کردند؟ فرمودند: مسواک مى زدند.

ذِکْرُ الْفِطْرَةِ الِاخْتِتَانُ

جریان فطرت وختنه نمودن

9 - (صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ الْفِطْرَةُ خَمْسٌ الِاخْتِتَانُ وَالِاسْتِحْدَادُ وَقَصُّ الشَّارِبِ وَتَقْلِیمُ الْأَظْفَارِ وَنَتْفُ الْإِبْطِ

ازابو هریره رضى الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم فرمودند: فطرت پنج است، ختنه نمودن، تراشیدن موی شرمگاه ، کوتاه کردن سبیل ، کوتاه نمودن ناخنها و کندن موى زیر بغل.

تَقْلِیمُ الْأَظْفَارِ

کوتاه نمودن ناخنها

10 - (صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ خَمْسٌ مِنْ الْفِطْرَةِ قَصُّ الشَّارِبِ وَنَتْفُ الْإِبْطِ وَتَقْلِیمُ الْأَظْفَارِ وَالِاسْتِحْدَادُ وَالْخِتَانُ

ازابو هریره رضى الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم فرمودند: پنج چیز ازفطرت است، کوتاه کردن سبیل ، کندن موى زیربغل ، کوتاه نمودن ناخنها ، تراشیدن موی شرمگاه و ختنه نمودن.

نَتْفُ الْإِبْطِ

کندن موی زیربغل

11 - (صحیح)عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ عَنْ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ خَمْسٌ مِنْ الْفِطْرَةِ الْخِتَانُ وَحَلْقُ الْعَانَةِ وَنَتْفُ الْإِبْطِ وَتَقْلِیمُ الْأَظْفَارِ وَأَخْذُ الشَّارِبِ

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: پنج چیز از فطرت است، ختنه نمودن، تراشیدن موی شرمگاه، کندن موى زیر ، کوتاه نمودن ناخنها و گرفتن وکوتاه کردن سبیل.

حَلْقُ الْعَانَةِ

تراشیدن موی شرمگاه

12 - (صحیح)عَنْ ابْنِ عُمَرَأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ الْفِطْرَةُ قَصُّ الْأَظْفَارِ وَأَخْذُ الشَّارِبِ وَحَلْقُ الْعَانَةِ

ازابن عمر رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم فرمودند: کوتاه نمودن ناخنها ، گرفتن وکوتاه کردن سبیل وتراشیدن موی شرمگاه جزء فطرت وسرشت است.

قَصُّ الشَّارِبِ

قیچی و کوتاه نمون سبیل

13 - (صحیح)عَنْ زَیْدِ بْنِ أَرْقَمَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مَنْ لَمْ یَأْخُذْ شَارِبَهُ فَلَیْسَ مِنَّا

از زید بن ارقم رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر کس از سبیلش نگیرد (و کوتاه نکند) از ما نیست.

التَّوْقِیتُ فِی ذَلِکَ

مدت زمانی که باید در آن این اعمال انجام شود

14 - (صحیح)عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ قَالَ وَقَّتَ لَنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فِی قَصِّ الشَّارِبِ وَتَقْلِیمِ الْأَظْفَارِ وَحَلْقِ الْعَانَةِ وَنَتْفِ الْإِبْطِ أَنْ لَا نَتْرُکَ أَکْثَرَ مِنْ أَرْبَعِینَ یَوْمًا وَقَالَ مَرَّةً أُخْرَى أَرْبَعِینَ لَیْلَةً

ازانس بن مالک رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله علیه وسلم در گرفتن وکوتاه کردن سبیل ، کوتاه نمودن ناخنها ،تراشیدن موی شرمگاه وکندن موی زیربغل برای ما مدت زمانی را معین نمودند که ازچهل روزبیشتر رها نکنیم.

وراوی یکبار گفته که چهل شب (یعنی در این مدت حد اقل

یکبار این اعمال را انجام شود)

إِحْفَاءُ الشَّارِبِ وَإِعْفَاءُ اللِّحَى

سبیل را خوب کوتاه نمودن و ریش را رها کردن

15 - (صحیح)عَنْ ابْنِ عُمَرَعَنْ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ أَحْفُوا الشَّوَارِبَ وَأَعْفُوا اللِّحَى

از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: سبیلهایتان را خوب کوتاه کنید و ریشهایتان را رها کنید

الْإِبْعَادُ عِنْدَ إِرَادَةِ الْحَاجَةِ

به هنگام اراده قضای حاجت به مکان دوری رفتن

16 - (صحیح)عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِی قُرَادٍ قَالَ خَرَجْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِلَى الْخَلَاءِ وَکَانَ إِذَا أَرَادَ الْحَاجَةَ أَبْعَدَ

ازعبد الرحمن بن ابی قراد رضی الله عنه روایت است که من به همراه رسول الله صلى الله علیه وآله و سلم برای قضای حاجت به بیرون رفتم ایشان زمانیکه می خواستند قضای حاجت نمایند به دور ترین مکان می رفتند.

17 - (حسن صحیح)عَنْ الْمُغِیرَةِ بْنِ شُعْبَةَ أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کَانَ إِذَا ذَهَبَ الْمَذْهَبَ أَبْعَدَ قَالَ فَذَهَبَ لِحَاجَتِهِ وَهُوَ فِی بَعْضِ أَسْفَارِهِ فَقَالَ ائْتِنِی بِوَضُوءٍ فَأَتَیْتُهُ بِوَضُوءٍ فَتَوَضَّأَ وَمَسَحَ عَلَى الْخُفَّیْنِ 

ازمغیره بن شعبه رضی الله عنه روایت است که پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم هرگاه که برای قضای حاجت می رفتند به دورترین مکان می رفتند .

مغیره می گوید: رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم در یکی ازسفرهایشان برای قضای حاجت رفتند وچون تشریف آوردندفرمودند : که برایم آب وضو بیاور من برایشان آب وضو آوردم وایشان وضو گرفتند وبر موزهایشان مسح نمودند.

الرُّخْصَةُ فِی تَرْکِ ذَلِکَ

اجازه ورخصت در ترک دور رفتن (به هنگام قضای حاجت).

18 - (صحیح)عَنْ حُذَیْفَةَ قَالَ کُنْتُ أَمْشِی مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَانْتَهَى إِلَى سُبَاطَةِ قَوْمٍ فَبَالَ قَائِمًا فَتَنَحَّیْتُ عَنْهُ فَدَعَانِی وَکُنْتُ عِنْدَ عَقِبَیْهِ حَتَّى فَرَغَ ثُمَّ تَوَضَّأَ وَمَسَحَ عَلَى خُفَّیْهِ

از حذیفه رضی الله عنه روایت است که من به همراه رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم راه می رفتم که به زباله دان قومی رسیدند سپس ایستاده ادرار نمودند من یکطرف رفته ودور شدم که مرا صدا زدند ومن آمدم تا پشت سر ایشان ایستادم تا اینکه ادرارنمودند وسپس وضو گرفته وبر موزهایشان مسح نمودند.

الْقَوْلُ عِنْدَ دُخُولِ الْخَلَاءِ

دعای هنگام ورود به توالت

19 - (صحیح)عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ قَالَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا دَخَلَ الْخَلَاءَ قَالَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ الْخُبُثِ وَالْخَبَائِثِ

ازانس بن مالک رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله علیه وسلم فرمودند: هرگاه کسی از شما خواست وارد توالت شودبگوید : (اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ الْخُبُثِ وَالْخَبَائِثِ) یعنی: بار الهی یقینا بنده از شر وبدی شیطانهای نر وماده بتو پناه می برم.

النَّهْیُ عَنْ اسْتِقْبَالِ الْقِبْلَةِ عِنْدَ الْحَاجَةِ

ممانعت از رخ بسوی بقبله نمودن به هنگام قضای حاجت

20 - (صحیح)عَنْ أَبی أَیُّوبَ الْأَنْصَارِیَّ وَهُوَ بِمِصْرَ یَقُولُ وَاللَّهِ مَا أَدْرِی کَیْفَ أَصْنَعُ بِهَذِهِ الْکَرَایِیسِ وَقَدْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا ذَهَبَ أَحَدُکُمْ إِلَى الْغَائِطِ أَوْ الْبَوْلِ فَلَا یَسْتَقْبِلْ الْقِبْلَةَ وَلَا یَسْتَدْبِرْهَا

ابوایوب انصاری رضی الله عنه زمانی که در مصر بودند (زمانی که دیدند توالتها بسوی قبله ساخته شده) می فرمودند: من نمی دانم با این توالتها چه کنم ودر حالیکه رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم فرموده است : هرگاه کسی از شما برای ادرار ویا مدفوع نمودن رفت نه رخ بسوی قبله نمائید ونه هم بدان سو پشت گردانید.